خداوندگار ماه

سلام دوستای خوبم،امروز لحظه های قشنگی رو با خاطرات روزهای اول تولد دخترم سپری کردم, روزهایی که هرگز برنمیگردن و تنها یادگار اون روزها عکسها هستند, دخترم روز به روز بزرگ و بزرگتر میشه و ما شاهد رشد جسمی و عاطفی نازنینم هستیم...       ...

امروز میخوام در مورد روزی بنویسم که دخترک کوچولوم واکسن زد، واکسنی که شاید تنها چند ثانیه طول کشید اما دردش هنوز توی قلب من باقی مونده... روز دهم اردیبهشت بود، روز موعود، روزی که از هفته قبلش اضطرابشو داشتم، از جاری خوبم آذین که دختر کوچولوش (آوینا) 55 روز از سلنای من بزرگتره تمام راهنمایی های لازمو پرسیده بودم و اون مثل یک خواهر نگرانی های منو درک میکرد و بهم دلداری میداد، قرار بود همون روز بریم ویلای نیکان و آذین ولی من مردد بودم، نمیدونستم بعد از زدن واکسن چی پیش میاد نکنه تب دخترم خیلی بالا بره نکنه پای کوچولوش ورم کنه و درد بکشه و هزاران استرس که باعث میشد یا واکسن زدنو به دو روز بعد موکول کنم یا اصلا نرم،منو بابایی در همین درگیری فک...